Prolog.

Było ciepłe, kwietniowe popołudnie. Piątka piłkarzy Borussii Dortmund właśnie wracała do Dortmundu z męskiego wypadu za miasto. 

Łukasz prowadził auto, obok niego siedział Kuba, a z tyłu Marco, Mario i Robert. Wszyscy w dobrych nastrojach, weekend bardzo udany. 

- Trzeba więcej takich wypadów! - odezwał się Mario.

- Zdecydowanie! - poparł go Marco. 

- Czemu nie - wtrącił Łukasz. - Tylko kiedy? Ciągle treningi, i treningi... 

- Życie piłkarza - powiedział Kuba. - Ale ja nie narzekam. Bycie piłkarzem to coś wspaniałego. 

Łukasz spokojnie prowadził samochód. Do pewnego momentu. 

Chłopaki się nieźle rozgadali, Łukasz również. Tylko w połowie już uważał na drodze. Nagle niechcący zboczył z asfaltu...

- Łukasz! Drzewo! Uważaj! - krzyknął Kuba. 

Łukasz gwałtownie wcisnął hamulec... ale to już było za późno. Samochód uderzył z impetem w drzewo, szyba przednia w samochodzie wyleciała, a Łukasz stracił przytomność, uderzył się bardzo mocno głową w kierownicę. 

Cała reszta na szczęście nie straciła przytomności. Tylko Łukasz. 

- Łukasz! Łukasz, żyjesz?! - zaczął panikować Kuba.

- Dzwońcie po pogotowie! - odezwał się równie przerażony Marco. 

Karetka szybko przyjechała i zabrała całą piątkę, nieprzytomnego Łukasza oraz pozostałą czwórkę na kontrolę zdrowia. 

*** 

- Jak to?! Śpiączka?! - denerwował się Robert. - Doktorze, to niemożliwe! To tylko uderzenie w głowę! 

- Bardzo silnie się uderzył - tłumaczył doktor napastnikowi Borussii - pan Łukasz może pozostać w śpiączce nawet przez kilka miesięcy... a może i lat? Różnie się zdarza. 

Cała czwórka była już po badaniach, i wszyscy chcieli wiedzieć, co z Łukaszem. Okazało się, że wpadł w śpiączkę. 

Przyjaciele Łukasza byli przerażeni nie na żarty. Uprosili doktora, by ich wpuścił na salę, w której leżał prawy obrońca Borussii. 

Wszyscy zasiedli wokół jego łóżka. Wyraz twarzy Łukasza był dziwny. Zapewne zaczął o czymś śnić...