Rozdział 7.

- Co tam się dzieje? - jęknąłem - starczy już tych nieszczęść! 
- Moment - powiedział Marco i pobiegł jako pierwszy. Mario natomiast pociągnął mnie i Agatę na piętro wyżej, mówiąc, że to SS-mani mogli napaść moje mieszkanie. Powiedział, żebyśmy tu bezpiecznie poczekali, aż się wszystko wyjaśni. 
Nagle doszły do naszych uszu krzyki z klatki schodowej. 
- Musicie go teraz zabierać?! - słyszeliśmy Marco.
- Tak! Idealnie się nada do roboty - powiedział jakiś SS-man. 
- Reus, zaprowadzimy go do Twojej karetki, bo my tu na piechotę jesteśmy - odezwał się SS-man - odwieziesz go na posterunek, a potem zobaczymy.
W końcu Mario dał nam znak, że możemy zejść na dół. Marco siedział na schodku zrozpaczony. 
- Co się stało? - zapytał Mario.
- Roberta chcą zagarnąć - powiedział - mam go odwieźć na posterunek. Co teraz?! 
- Nie... nie możemy tego zrobić - powiedział Mario - musimy go gdzieś wypuścić! 
- Chodźcie do domu! - powiedziałem. 
Weszliśmy wszyscy do domu, zaryglowałem drzwi, Ewa i Ania siedziały przygnębione. Ania płakała. 
- Najpierw Kuba, teraz Robert... - zalewała się łzami. 
- Spokojnie Ania - powiedział Marco - coś wymyślimy. Jeszcze nic nie jest przesądzone. Kazali mi go odwieźć na posterunek... ale Mario, będziemy musieli go jakoś stamtąd uwolnić i znaleźć mu kryjówkę. 
- Dla Was wszystkich trzeba znaleźć kryjówkę - powiedział Mario. - Bo robi się coraz gorzej! Po prostu tragedia... 
- Następnym razem pogadamy - powiedział Marco - musimy lecieć, bo nas zaczną o coś podejrzewać! Jutro postaramy się zalecieć do Was! Trzymajcie się!
- Do zobaczenia - odparłem, i zamknąłem drzwi za naszymi wybawcami. Poszedłem do dziewczyn, zdołowany jak nigdy. 


*oczami Marco* 


Jechaliśmy we trójkę, Mario obok mnie, a Robert z tyłu. Wyglądał na straszliwie smutnego. Westchnąłem ciężko. Musieliśmy go gdzieś wypuścić, a na posterunku coś wymyślić, jakąś dobrą wymówkę. 
- Robert... - odezwałem się - gdzieś musisz się schować! Potem reszta by do Ciebie dołączyła. W tej kamienicy nie jest bezpiecznie. 
- Tylko gdzie? - westchnął Polak. 
- Właśnie się zastanawiamy... - powiedział Mario. - Marco, właśnie! Miałem powiedzieć. Planują nie tylko Żydów gazować, ale i Polaków. Będą robić łapanki. Ty, Agata, Ania, i Ewa, no i Łukasz, musicie jak najprędzej się schować. Bo jak was złapią i zawiozą do obozu... 
- Skąd ty to wiesz? - zapytałem.
- Podsłuchałem rozmowę - powiedział Mario. 
- Tym bardziej - zdenerwowałem się - musimy wam znaleźć bezpieczne miejsce, zanim was wysiedlą! 



_______________________ 





Nudne jak flaki z olejem. ;/ 


Zapraszam na mojego drugiego bloga Life is easier with eyes closed... na nowy rozdział :) 

Komentarze mile widziane :>

Pozdrawiam :*